De rowans werken al een paar jaar op de boerderij van Truus en Peter. Zij zijn dol op paarden en alles staat in het teken van het een zo goed mogelijke onderkomen geven aan de dieren. Meestal verrichten wij het zwaardere werk zoals snoeien, graven en sjouwen. Dus ook deze keer vertrokken we vrijdagavond richting Limburg. Na enige tijd rijden – waarbij we constant werden gevolgd door een stokoude ambulance – kwamen we aan op de bestemming. We zetten razendsnel de tent op en na een kampvuurtje en een versnapering moesten we snel onze bedden opzoeken want het was de volgende dag vroeg dag. De nacht was ontzettend koud, er was zelfs vorst aan de grond. De volgende morgen was het zoals gezegd vroeg dag, dus snel een ontbijtje met een lekker eitje. Daarna begon het (graaf)werk. Het was namelijk de bedoeling dat we rondom de wei een geul van 25cm diep groeven zodat we daar een rubberen band in konden leggen. Hierdoor bleef het dure zand in die bak waar het moest zijn. Dus wij hebben de hele zaterdagmiddag (20 graden ondertussen!) gegraven, gegraven en gegraven. De rubberen band kon er aan het eind van de middag in en zo sloten we de dag af. ’ s Avonds was er uiteraard weer een legendarisch diner, want zoals altijd proberen ze ons kotsmisselijk te voeren. Ze hadden een partij Chinees gehaald waar je u tegen zegt. Na deze ordinaire schanspartij dronken we nog wat en gingen we vroeg naar bed: we waren kapot. Na een iets minder koude nacht eten we weer een lekker eitje (altijd fijn als Marcel boodschappen doet) en maakten we de wei af, verplaatsen we nog wat boompjes (inderdaad, weer graven) en werd er nog wat puin geruimd. Na een riante betaling pakten we de boel in en vertrokken we richting Breda. Gr. Stefan