Monthly Archives: September 2012

Nieuwe website

Na een aantal weken knutselen kunnen wij vol trots de nieuwe website lanceren. Hopelijk brengt het veel lees-en kijk plezier met zich mee!

Misschien denk je: waarom een nieuwe site? Met de oude was toch niks mis? Dat klopt! Echter was het voor onszelf soms lastig te gebruiken, moeilijk om nieuwe berichten en nieuwe foto’s er op te zetten. Hierdoor zullen er hoogswaarschijnlijk ook meer en recentere stukjes geplaatst worden. Omdat we dit toch moesten vernieuwen hebben we ook maar gekozen voor een gehele nieuwe lay-out!

Ook voor jullie is er iets nieuws. Je kan vanaf nu ook met je facebook account reageren op nieuwsberichten, probeer het maar eens uit! 😉

Familiedag een groot succes

Op 25 augustus 2012 vond er een gezellige familiedag plaats.

Om 13:00 uur verzamelden zich zo’n 130 deelnemers op de Maalderij.

Na een kopje koffie, een welkomswoodje van onze voorzitter, Willem, en uitleg van Remco. Kon het programma van start gaan. De deelnemers werden in 10 groepen ingedeeld. Per groep trokken zij naar Teteringen om de wereld te ontdekken met een spinnewebspel. Iedere groep kreeg een lijstje met landennamen mee en deze landen moesten op volgorde gezocht worden. Bij ieder “land” werd een spel gespeeld en met deze spellen konden punten verdiend worden. Zoals paalwerpen in Schotland, reuze micado in Japan, worst meppen in Duitsland, een vlaggenspel in Portugal, een waterspel in Engeland en marshmellows roosteren in Canada. Verder moest iedere groep een originele groepsnaam en een yell verzinnen en moest er een mooie vlag gemaakt worden.

Het was hard werken (en ook wel ver lopen), maar bovenal erg gezellig. Na afloop van het landenspel stond er op de Maalderij een groot luchtkussen klaar. De kinderen bleken nog genoeg energie te hebben om zich hier heerlijk op uit te leven. Daarna was het tijd voor de BBQ. Ondanks een paar druppels kon er lekker buiten gegeten worden en het was het druk bij het buffet. Na het eten was het tijd voor de prijsuitreiking. Dat werd nog spannend omdat er 3 groepen dicht bij elkaar geëindigd waren. De yell moest dus de uitslag brengen. De drie hoogst geplaatste groepen lieten allemaal voor overgave hun yell horen. Uiteindelijk was het “het Ei” die er met de overwinning vandoor ging.

Dit was de top 3 : 1. “het ei” en een gedeelde 2e plaats voor “de globetrotters en “de tarantula’s”.

Voor foto’s:

https://www.facebook.com/media/set/?set=a.285904568193405.62579.285591661558029&type=3

Winterbarbecue

Aan het begin van het jaar is traditioneel de grote schoonmaak van de Maalderij. Om het nuttige met het aangename te verenigen werd de schoonmaak dit jaar gecombineerd met een heuse nieuwjaars-winterbarbecue. Nadat het gebouw weer netjes was hebben we eerst gezellig wat gedronken. Daarna was het tijd voor de nieuwjaarsspeech van onze voorzitter. Willem had er erg veel werk in gestoken, want in vijf pagina’s tekst werd iedereeen bedankt voor zijn inzet van het afgelopen jaar. Miriam werd extra in het zonnetje gezet vanwege haar werk voor de verhuur. Daar hebben we toch maar dat mooie dak aan te danken!

Daarna was het tijd om de magen te vullen en hebben we heerlijk ge-BBQ-d. Na al dat harde werk smaakte dat extra lekker. Toen alles op was, werd het onder het genot van een aantal drankjes al snel laat. Volgend jaar weer???

Kamp zweden, Kungsleden 2010

no images were found

2-8

Hey Allemaal, Daar ben ik dan in Keulen (Duits voor Kuilen). We zijn aan het wachten op onze vlucht naar Stockholm Arlanda. Die gaat over 50 minuten…

De dag begon met het verdelen van de laatste spullen, ik had ’s ochtends ook nog even pannenkoekenmix, prei en chocopasta ingekocht voor de groep. Dat zorgde er wel voor dat m’n tas uiteindelijk 13,2 kg woog, best wat! Gaat afzien worden bij het lopen. De treinreis was in ieder geval al erg leuk, eerst zaten we nog gezellig bij elkaar –kansloze bende zijn we ook-, tot Eindhoven. Daar namen we de ICE internationaal naar Keulen, waar niemand op de juiste plek zat en we dus noodgedwongen her en der in het treinstel zaten. Na Monchladenbach konden we met z’n 4’en bij elkaar zitten zodat we konden hartenjagen –ik won glansrijk natuurlijk-.

In Keulen was het even zoeken naar de overstap, Stefan en Niek en waren ook nog even kwijt, stomme rokers-. Maar uiteindelijk kwamen we mooi op tijd aan op het vliegveld. Daar moesten we nog een roteind lopen naar de juiste balie voor onze bagage, het zijn allemaal rugzakken en die worden anders behandeld dan normale tassen en koffers.

Ruud maakte bij de douane de geniale fout om zijn mes nog in zijn broekzak te hebben, tjah die is hij dus kwijt, sukkel. Na de Check in hebben we natuurlijk een biertje (0,5L) gedronken op deze vakantie, Duits bier… Mwa dat kan beter.

De vlucht zelf ging soepeltjes, hij was was kort, maar had wel flinke vertraging. Op Arlanda hebben we rondgedoold tot we een Mac vonden waar we avond hebben gegeten. Wat een kleuters zijn het echt: Jáááán, ik wil mayo, Jáááán, waar blijft m’n hamburger? Zucht, dat krijg je als de bestelling opneemt.

Na ons te hebben volgepropt gingen we een slaapplek zoeken. Dat werd uiteindelijk een trits banken op de luchthaven. En wat was dat pauper zeg, een heuse tokkie-aangelegenheid. Met z’n 9’en en nog iets van 12 wildvreemden op bankjes slapen. Ik lag in m’n boxer in m’n slaapzak op m’n matje: Charmant…

3-8

Om 5 uur werden we gewekt door de schoonmakers, na 4 uur slaap, klotegedoe. Buiten was het al wel hartstikke licht. We zijn langzaam aan opgestaan, hebben ons opgefrist –d.w.z. tanden poetsen en gezicht nat maken- en ik ben even gaan PSP’en, we hadden toch niets te doen.

Om 6:30 zijn we naar de Mac gegaan voor ontbijt. Daar was het al superdruk, ondanks het vroege tijdstip. En wij bestelden doodleuk 9 ontbijtmenu’s met grote koffie. Bij elke 4 koffie kreeg je 1 extra koffie. Dustengevolge heb ik nu 0,8 liter koffie op, heerlijk!

Het uitzicht bij de Mac was trouwens erg goed! Damn, wat zijn die Zweedses leuk: blond, slank en knap. Dat was genieten. De topper was een blondine met een kort jurkje, kon zo een topmodel zijn.

Na het eten bij de Mac zijn we relaxed naar de gate gelopen voor de korte vlucht naar Kiruna. Waar nog flink wat mensen heengaan. In Kiruna hebben we de bus (á 5,50 p.p.) naar het centrum genomen en hebben we daar even gegeten –brood met ham en pasta uit ’t vuistje- alvorens we naar het treinstation gingen voor de trein naar Abisko. Het reizen hield maar niet op…

In Abisko hebben we de laatste, dure inkopen gedaan –gas en muggenspray- voordat we echt aan de slag gingen. Ook hebben we nog avond gegeten. Lekker omslachtig was dat zeg. Eerst gingen Ruud, Stefan V en ik naar een supermarkt lopen, 3 km heen, 3 km terug. Stompzinnig genoeg was ik de pasta vergeten mee te nemen, domdomdom! Godzijdank konden we die halen bij de pauper campingwinkel waar we klaar stonden voor het Kungsleden pad (Dat gaan we nl belopen).

Het koken was helemaal behelpen, macaroni in een ding (Jetboil) waar het niet voor bedoeld is en voor 9 man saus maken in één pannetje. Dat werd dus koken in 2 etappes. Na veel moeilijken en een aangekoekte pan hadden we onze buikjes vol gegeten en konden we echt beginnen.

En dat was echt toppie! Het landschap is errug mooi: drassige grond vol gras en berken, hoge bergen, een woeste rivier en een uitdagend pad. Op en top scout! En dat met ons zooitje ongeregeld.. Na 5 kilometer lopen kwamen we op de kampeerplek aan. In het bos bij de grote rivier. We hebben onze minitentjes opgezet. Ik heb die van Rick nog even gefixed door een los hengseltje vast te naaien, lang leve de praktische zooi die ik mee heb genomen.

Ook hebben we een kampvuurtje gemaakt, lekker warm, maar het houdt de muggen helaas niet weg. Net heb ik nog even een praatje gemaakt met een fransoos, die van vissen houdt en hier al veel heeft gelopen en dus ook handige tips kon geven. Nu zitten we bij het vuurtje, ik ga zo naar bed, ik ben kapot, al zal het lang duren voordat ik kan slapen, het is hier alleen donker van 2 tot 4….

4-8

Wat een nacht. Het wordt dus echt helemaal niet donker hier. Ik moest om 3:20 naar de WC en toen was het gewoon nog schemerig. En heel koud! Toch heb ik redelijk geslapen in m’n kleine tentje en degelijke slaapzak. Om 8:30 stond ik op en heb m’n tas al ingepakt. Ontbijt was koffie met verbrande macaroni en havermout met chocomelk, lekker. Natuurlijk duurde het nog een hele tijd voordat we gingen lopen, wat schone slapers hielden ons op….

De wandeling was top, m’n bagage wat minder. Die 15 kg drukte zwaar op m’n schouders en heupen. Het lopen ging goed, ik verwacht geen problemen met m’n voeten. Het uitzicht was erg mooi, onderweg zagen we een grillige waterval/stroomversnelling, waar je leuk kon klimmen, moerassige stukken met houten planken om over te lopen, een groot meer, steile rotshellingen en leuke tuigbruggen.

De lunchpauze na 4 km lopen bestond uit vullende boterhammen met chocopasta en paté. Een politiehelikopter die op 20 meter boven ons overvloog kwam ons even gedag zwaaien, later bleek dat ie op zoek was baar een negertje dat kwijt is. En nog steeds niet gevonden is…

Nu zitten we alweer een tijdje in Abiskojaure. Een kamp 13 km van Abisko. Daar hebben Stefan V & B, Vince, Ruud en ik een verfrissende duik genomen –leve Gletsjerwater-. Ik voel me nu dus ook goed schoon. We hebben er ook avond gegeten. Pasta met gehaktballen en rode saus. Zo gaan we nog een flink eind lopen. Dan wordt de etappe van morgen namelijk een stuk minder zwaar.

Dat was nog een goed stukkie lopen! 300 meter klimmen en honderdduizenden muggen verder hebben we een slaapplek gevonden. Daar ging wel een hoop gedoe aan vooraf, na een eind klimmen –met achter ons een prachtig dal met uizicht op het meer, en een leuke tuigbrug- kwamen we langs wat slaapplaatsen. Maar daar bleven we niet, helaas.

Stefan B had het geniale plan om de 2e etappe -23 km door zwaar terrein- ook te doen. Niet dus! Na iets van 5 km lopen vonden we een recht stuk om onze tenten weg te zetten. Probleem was alleen, of beter gezegd waren, de duizenden –ja letterlijk duizenden!!!- vliegjes en muggen om ons heen. Na lang dubben heb ik stefan B dus gelijk gegeven dat doorlopen een beter idee was.

En ja hoor, Ongeveer 2 km verderop kwamen we een winderige plek, omringd door bergen, aan een minuscuul meertje tegen. Zonder muggen. En dat was echt prio numero uno. Helaas ging de wind loggen en kwamen de muggen terug. Maar het was nog steeds veel beter dan de vorige spot.

Na gesettled te zijn heb ik een kampvuurtje gemaakt (en dat is geperfectioneerd door Stefan V) en hebben we koffie met Wodka –lekker- gedronken. Een paar chappies gingen toen al slapen. Daar hadden Rick, Ruud en ik nog geen zin in, dus zijn we nog even gaan wandelen. En damn, dat was de moeite. Ik ging eerst op m’n slippers een sprintje op een berg trekken, malloot ben ik ook… Daarna zijn we met z’n 3én nog naar een of ander kamp gelopen, wat we in de verte zagen liggen. Vaag gebeuren. Daar was ook een meer, wat samen met de kleurrijke luchten, tot een paar van de mooiste foto’s die ik ooit gemaakt heb hebben geleidt, fantastisch! Nu lig ik in m’n tentje en ga ik slapen, trusten!

5-8

Matig geslapen, het was te licht en ik sliep onrustig. Om 9 uur ben ik opgestaan en heb ik alvast een vuurtje gestookt. Mijn ontbijt was koffie –nu zonder vieze macaronistukjes- en saaie instant havermout. Iets na 11’en was iedereen opgestaan en konden we erop uit. Al gauw kwamen we in een dal met een enorm meer, weer een topuitzicht dus.

De lunch werd op een rotsplateautje genuttigd. Harde crackers met pasta en paté, niet zo lekker, maar het vult wel. De route was weer flink moeilijk, er zat weinig hoogteverschil in, maar er waren veel drassige en rotsige stukken, je moest dus goed opletten bij het lopen. Gelukkig heeft iedereen z’n evenwicht behouden en zijn we heelhuids in Alesjaure aangekomen. Al heb ik wel blaartjes op m’n kleine teen, heeft Vince een open blaartje op z’n hiel en heeft Niek veel pijn aan z’n rug.

In Alesjaure –gelegen tussen 2 prachtige dalen- hebben we boodschappen gekocht bij de berghut. Eigenlijk wilden we er eten koken in de keuken en in de Sauna gaan, maar dat zou 110 SEK p.p. kosten, wat we te duur vonden. Dus kamperen nu in de buurt van het kamp waar het gratis is en gaan we op onze brandertjes koken. Stefan B, Lars, Ruud, Sjef en ik hebben nog een koude duik genomen –dat maakt je lekker schoon na een dag lopen in het Zweedse Zonnetje-. Nu gaan we eten: Aardappelpuree met vlees en doperwtjes/worteltjes mix.

Klotemuggen! Ons avondeten smaakte goed, maar de muggen waren te erg. Vince en ik kookten het avondmaal en konden af en toe amper zien wat we deden, het zag er zwart van de muggen. Bij het eten zat naast rundvlees dus ook flink wat muggenvlees.

Omdat we zo gek van de vliegende ratjes werden zijn we naar de nabijgelegen hut gegaan en hebben daar voor 17 SEK p.p. 2 koppen koffie met een koekje gehaald, dat ging er wel in. ‘T was erg prettig om even in een mugvrije omgeving te zitten. Ook hebben we nog leuke verhalen verteld over irritante kindertjes, flauwvallen en zatte avonden. Terug in ons kampement hebben we nog fikkie gestookt en zijn Ruud en ik de heuvel boven ons kamp op gelopen. Nu liggen we allemaal in bed –het is pas 11:20- en gaan zo slapen.

6-8

Het was me het dagje weer. Om 4 uur werd ik wakker van de regen, die gepaard ging met wind en Rick z’n tentje omver blies, waardoor hij noodgedwongen zijn tentje uit moest. De andere tentjes –dus ook de mijne- stonden wel stevig en na m’n unieke slaapsysteem om te hebben gedaan, sliep ik lekker door. Dat slaapsysteem is een elastiekje met een sok voor m’n ogen om geen last van het licht te hebben, slapen zonder donkerte vind ik namelijk erg lastig.

Om 8:30 maakte rotstefan ons allemaal wakkeer met z’n geblaat. Ik merkte dat m’n stem zwaar naar de klote was, ik ben snipverkouden. Toch ging het wandelen oké, met iedereen. Ook vandaag zat het tempo er goed in. Maar voordat we op pad gingen hebben we ontbeten met knäckebröd met tubes kaas en salami en hazelnootpasta.

De tocht vandaag was slechts 13 km en 220 meter stijgen, dat viel dus alleszins mee. Toch was het weer een hele ervaring. Bij elk stuk wandelen is het landschap anders en prachtig. We liepen eerst langs een meanderende rivier in een uitgestrekt dal. Daar hebben we 2 keer pauze gehouden, de 2e pauze met goed te nassen noedelsoep, je hebt flink wat koolhydraten nodig op zo’n tocht.

Na die pauze begon de klim van 220 meter, een zware, waarbij we zelfs nog een hardloper tegenkwamen die binnen 10 uur heeft gelopen waar wij 4 dagen over gaan doen! Hij doet mee aan de Fjallraventocht, de meeste deelnemers wandelen gewoon, maar sommigen rennen de hele 110 kilometer door zwaar terrein. De klim werd beloond met een toffe waterval waar 2 plekjes met eeuwige sneeuw bij zaten. Onze tentjes hebben we een beetje in de luwte weggezet, het waaide namelijk erg hard.

Ons avondeten werden gevriesdroogde maaltijden, ik had kipkerrie rijst, die goed te eten was! Anderen hadden minder lekker maaltijden…. Mijn toetje smaakte ook goed, sinaasappelflan, wat me de nodige energie gaf, die ik nodig ga hebben, zowel om me beter te voelen als voor het wandelen. Ik voel me helaas nog steeds een beetje ziekig.

Na het eten zijn Stefan, Stefan, Rick, Sjef en Ruud nog een berg op geklommen. Die kunnen nu elk moment terug komen. Vince, Niek, Lars en ik hebbe kampvuurtje gestookt en zijn nog verwelkomd door een rendier –eerder hadden we hem al in de verte gezien.- die tot 2,5 meter van ons liep. Echt een prachtbeest me een reusachtig gewei, heel indrukwekkend! Nu lig ik in bed, ga nog even PSP’en en dan slapen.

7-8

Wat is het landschap hier toch afwisselend. Bos, heide, meren, vlaktes, rivieren en vandaag rotsen, veel rotsen.

De nacht was woelig dankzij de wind. En ik ben een paar keer wakker geworden met een neus vol opgedroogd en vastgekoekt snot :-S. Nu gaat ’t al veel beter gelukkig. Ontbijt was wéééér instant havermout en Lars had tot Ricks frustratie instant muesli. (Rick zit nu al 4 dagen te bitchen dat ie niks anders heeft dan havermout en Lars wel.)

Eerst hebben we een stuk geklommen door een rotsig landschap, echt fascinerend, er groeide amper iets, alleen plukjes mos. Na een paar kilometer kwamen we op het hoogste punt (1150 meter) van Kungsleden, daarna moesten we (goh!) een steil stuk dalen. Erg leuk en uitdagend, sommige stukjes hebben we rennend, met hiketas, gedaan. Onderweg kwamen we veel Fjallravenlopers tegemoet.

Eenmaal in het dal gingen we (onbewust) in 2 groepen lopen werden we pas weer één groep bij de –late- middagpauze. Stefan B zat te bitchen dat de snelle mensen schijt moesten hebben aan de langzamen. Ook wilde ie graag nog één etappe doen vandaag. Dat vond de rest onzin en heeft hij dus niet gedaan. Maar we zien morgen wel verder hoe we lopen, niet iedereen heeft hetzelfde tempo.

In het dal waren flink moerassige stukken en hoge, saaie bergen aan de zijkanten, zonder enige begroeiing. Bij de berghut aangekomen hebben we ons kamp opgebouwd aan de rivier en hebben Stefan V en ik boodschappen gedaan… Het avondeten werd tortellini met Kötbullar (gehaktballetjes) en tomatenknoflooksaus. Het was niet echt lekker, de saus was te zuur. Het toetje maakte gelukkig veel goed, melkpoeder met chocopudding die wonderlijk genoeg best lekker was! Ik heb in m’n uppie voor 9 man gekookt, wat nog een hele opgave was, met veel gezeik en gezeur op de achtergrond.

De 3e gang van ons ‘diner’ was een biertje. Daarna hebben Ruud en ik een flinke wandeling gemaakt. Maar niet voordat ik de rest heb opgezadeld met een paar moeilijke raadsels, superlachen, zeker als je zonder antwoorden te vertellen weggaat.

De wandeling was uitdagend, we hebben iets van 6-7 keer door een rivier gewaad op blote voeten. IJskoud en glibberig, maar dat is nog altijd beter dan kletsnatte schoenen. We wilden eigenlijk naar een Gletsjermeer, maar ik had me verkeerd georiënteerd op de kaart van tevoren zodat we daar niet terechtkwamen. Toch was de wandeling erg leuk. We hebben 3 rendieren gezien, een mooie waterval en een poeplink stuk geklommen, echt heel tof, langs steile bergwanden. Het was ook erg leuk stenen naar beneden te laten rollen, dat ging echt met een rotvaart naar beneden, geniaal.

Terug in het kamp waren Lars, Rick en een zatte Sjef nog op en zijn we allemaal na een kort praatje naar onze tenten gegaan (Nu gaan al roepend in de tenten de gesprekken door.)

8-8

Slapen gaat steeds beter. Gelukkig maar, want slaap is prettig. Na het gebruikelijke ontbijt –instant havermout- en flinke inkopen konden we vertrekken. Slechts 12 vlakke kilometers stonden op ’t programma. Lekker doorstoempen aldus Stefan B… Dat deden we dan ook, pas na 6 kilometer lopen hielden we pauze. Knäckebröd met pasta, smeerkaas, smeerrosbief –ja dat kan- en jam.

Na de pauze knalden we het 2e deel van de etappe er ook nog even bij. Het uitzicht onderweg was niet zo boeiend, niet omdat het minder mooi was dan eerst, maar omdat er weinig afwisseling in zat. Al zagen we wel wat mooie Gletsjers in de verte.

Bij de Singi hutten aangekomen zat ik zat er goed doorheen, mijn benen waren verzuurd. Het duurde even voordat we een slaapplek vonden, het terrein is erg ruig en dus ongeschikt voor tentjes. Stefan B die maar bleef bitchen dat we door moesten lopen naar de Kebnekaise, dat hielp niet echt.

Na kamp opbouwen en darmen legen zijn we gaan eten. Eerst koekjes en koffie en een halfuurtje later onze instant-maaltijden. Stefan B zat ondertussen non-stop te zeuren. (Hmm, hoor ik daar nu een lama scheiten?). Zo gaan we ons toetje eten –hetzelfde als gisteren- en dan gaan Stefan V en ik nog een bergje op.

Serieus, wat een berg! 850 meter stijgen en dalen binnen 5 uur, meer dan 10 km lopen in totaal. De Stuor Jierta was een flinke uitdaging.

Eerst moesten we 3 kilometer Kungsleden volgen door het dal, waarna we het pad verlieten en lukraak de berg op gingen, er was namelijk geen pad naar de top. Het weer was goed, het zonnetje scheen en het was behoorlijk warm, en dat om half 8 ’s avonds (we begonnen iets na 7’enen).

De voet van de berg was niet zo steil en best prettig lopen over gras, mos en rotsstukjes, we waren dan ook vol goede moed. Maar na ca. 300-400 meter stijgen en een paar pauzes later kwam daar verandering in. De ondergrond veranderde in losse rotsen, soms ter grootte van kiezels, soms 2 meter breed. Maar los lagen ze allemaal, wat het klimmen poeplink maakte, al was het ook erg leuk om te doen.

Ik twijfelde ongeveer 150 meter onder de top of doorgaan verstandig was, maar Stefan had er nog het volste vertrouwen in. Dus klommen we dapper door. En dat was het waard! De top bereiken gaf een superkick, echt een euforisch momentje. Zowel de prestatie als het uitzicht waren top! Je kon superver kijken, overal om ons heen kon je tientallen kilometers ver bergen en dalen zien, met de ondergaande zon op de achtergrond. Heerlijk.

Na een lange pauze en een poging te sms’en –ik had bereik!- gingen we weer de tricky weg terug. Met semi-surfend over de losse stenen gaan kwamen we er wel. Voor pijnlijke benen zorgde het zeker, Stefan’s knieën deden zeer en mijn enkels hadden het zwaar te verduren.

Toen we beneden in het dal waren het goed donker –zeker in vergelijking met een week geleden. Daar zagen we nog een dikke pad en op de berg zagen we trouwens nog wat rendiertjes. Terug bij het kamp gingen we moe en voldaan meteen onze tentjes in.

9-8

Het is alweer 11 uur ’s avonds en zowaar behoorlijk donker. Dat komt waarschijnlijk omdat we een stuk zuidelijker zitten en het later in augustus is… Vanochtend rond 8:30 was het natuurlijk wel hartstikke licht. Ik werd heerlijk wakker a een nacht goede slaap. Daar zorgde de inspanning van gisteren zeker voor! Toch was ik –WTFBBQ!- de eerste die opstond, terwijl het plan was vroeg te vertrekken. Niet dat dat nodig was, er stonden ‘slechts’ 14 kilometers op het programma.

Na een dubbel ontbijt met zowel havermout en sinaasappelflan konden we vertrekken. Eerst een stuk klimmen –wat me goed afging ondanks gisteren-. Het uitzicht was weer heel anders dan eerst, het was heel rotsig, rechts van ons lag een groot meer en er hing lage bewolking. Die wolken zorgde ervoor dat het koud was en verpestten het uitzicht op de bergtoppen.

Wat voor wat afwisseling zorgde was een kudde rendieren die zodra ze ons zagen wegvluchtte en een heli die tig keer langsvloog, een keer met een kooi eraan???

Onze middagpauze –knäckebröd- hielden we na ca. 6 km nog met z’n alleen. Vince, Rick, Stefan B en ik gingen er daarna in stoemptempo vandoor. We kwamen dus vroeg (ongeveer 3:15) aan bij ons eindpunt, het Kebnekaise basisstation. Daar duurde het even voordat we een plek vonden voor de tenten. Bij het zoekproces raakte Stefan V’s Stefan-filter nog overbelast.

Na kamp te hebben gemaakt hebben we pannenkoeken gebakken, wat helaas snel ophield omdat het gas op was. Dus gingen we maar rondhangen in het restaurant bij het kamp. Dat was erg wennen: beschaving! Er was luxe: een TV, telefoonbereik en stroom.

Na een paar uur kaarten en meisjes chekken –Lars was helemaal fan van de serveerster/kassamiep Maria- gingen we weer naar het kamp. Daar aten we nog wat Chili con carne uit blik voordat we naar bedje gingen. Morgen gaan we de hoogste berg van Zweden beklimmen, de Kebnekaise, dat wordt afzien. (Het is een berg van 2104 meter hoog!)

10-8

Ongeloofeloos!!! Wat een beklimming, 20 km waarvan 1804 omhoog en 1804 omlaag binnen 9 uur inclusief pauzes. We hebben een knappe prestatie geleverd.

M’n wekker ging om 7:30, het plan was vroeg te vertrekken, maar daar kwam natuurlijk niets van. Ik was om 7:50 klaar om te ontbijten en daarna meteen de berg op te gaan. Maar door getreuzel van de rest (niet allemaal, ik zal verder geen namen noemen…) duurde het tot 8:45 voordat we op pad konden.

Eerst moesten we ontbijten, wat niet 1,2,3 besloten was. Er was een ontbijtbuffet voor een tientje en een lunchpakket (onbeperkt eten pakken) voor dezelfde prijs. Maar het werd nogal duur als we dat allebei namen. Dus werd het ontbijt bolletjes (brood! Dat is lekker na 8 dagen instanthavermout). Lunch was voor ieder vrij om te kiezen voor 65 SEK p.p. (Ruud en Stefan V betaalden bij uit eigen zak en gingen voor het Lunchmenu). De rest nam Digestive koekjes en chocopinda’s. Die combinatie was goed voor ruim 2500 kilocalorieën!

Zelf had ik nog 500 gram chocopinda’s die ik al een hele week meezeul vanuit Nederland. Om 10 uur vertrokken we dan eindelijk, eerst door de kittelaar (of Kittelbrücken), een spleet die leidde naar de Kebnekaise. Het was flink bewolkt wat op dat moment positief was. Het maakte de helse klim minder heet… Om 12 uur waren we bij het topje van de spleet waar we de laatste gezamenlijke pauze hielden. Een mooie plek met uitzicht op een toefje Gletsjer en een nat meertje, er groeide her en der ook een streepje mos.

Maar niet iedereen had hetzelfde tempo, dus gingen Stefan B, Rick en ik er met z’n 3’en vandoor. Keihard omhoog stoempen over linke rotsen, heerlijk. Stefan kukelde –ik zag het helaas niet- nog een eind omlaag, wat z’n horloge helaas kapot maakt.

Na ’n korte pauze gingen we er weer hard tegenaan, naar een top van 1711 meter, de Vierramvare. De aanblik van de top was surreëel, veel mensen hadden er torentjes van stenen gemaakt, het totaalplaatje had iets weg van een heiligdom/begraafplaats. Ook het uitzicht was mooi, een steile helling van 500 meter diep, vet cool. Na wat edge-foto’s gingen we verder, eerst 186 meter naar beneden, vanuit daar konden we pas de top van de Keb op. Maar eerst moesten we ‘even’ van 1525 meter naar 2104 meter hoogte doortuffen. Toppie. Al namen we natuurlijk een aantal pauzes onderweg, o.a. bij een berghut op 1900 meter waar je kunt overnachten, gaaf. Het schijthuis ernaast zat –volgens Rick- alleen nokvol….

Na nog een klein stuk stijgen hadden we de ‘subtop’ bereikt vanwaar je de Gletsjer aan de oostzijde goed zien. Hier had je een afgrond van ca. 700 meter diep. De echte top was binnen handbereik, maar helaas waren de laatste 10 meter niet te doen. Op de top lag eeuwige sneeuw, waar je op kon, maar de laatste meter zijn zo glad en steil dat je er alleen met stijgijzers op kunt, en die hadden we niet… Maar het uitzicht maakte dat ruimschoots goed, je kon alles om je heen supergoed zien, toppen achter toppen, diepe dalen, grote meren, o zo gaaf.

Na vele foto’s en een vreetpauze –m’n chocopinda’s waren bijna op- gingen we naar beneden. Het eerste stuk offroad, lekker link, ik ging 3-4 keer bekant door m’n enkel (B en Rick ook) en m’n rechterschoen is flink gehavend, er zit een grote scheur in. Toch knap dat schoenen van 40 € dit allemaal hebben volgehouden.

We hielden’t tempo hoog, glijdend, springend en stoempend kwamen we naar beneden. Stefan maakte nog een paar keer een kraanvogelbeweging(op één been met gespreide armen een berg afglijden). Gelukkig heeft geen van ons 3 blijvende schade opgelopen!

Na vele mensen ingehaald te hebben –we stoempten flink door- waren we al snel weer bij de Kittelaar. Daar moesten we aan de overkant van de riviertjes die er stroomden komen. Een leuk spel, van steen naar steen springen.

Aan de overkant raakten we het pad uit het oog, wat plots 30 meter boven ons lag. Rick maakte nog de soepele move om 2,2 meter onbedoeld naar beneden te ‘springen’ met z’n rug naar het dal toe, waar ie wonderlijk genoeg niets aan overhield. Ik ging nog een stukkie –m’n knieën waren toch al kapot- downhill rennen, zodat we uiteindelijk binnen 9 uur 24 km waarvan 1,8 km omhoog e 1,8 km omlaag hebben gelopen!

Terug op het kamp heb ik snel m’n slippers aangedaan –m’n voeten zijn flink naar de klote- en zijn we in de berghut gaan chillen!!! Daar waren Lars en Niek al die alleen naar de top van de Vierramvare zijn gegaan. Na wat bier en kaarten zijn we rond 11 uur weer naar ’t kamp gegaan waar de rest (Vince, Ruud, Stefan V, en Sjef) toen pas aankwamen…. Niek, B, Rick, Lars en ik aten nog ff wat Chili con carne/ravioli uit blik als avondeten en gingen snel ons bedje in, na deze vermoeiende, maar fantastische dag!

11-8

Ondanks wat regen heb ik goed gemaft, rond 8 uur werd ik wakker van ’t zonnetje.. -Die is nu helaas weg- en om 9:30 stond ik op. Ik ben brood gaan halen en terug in het kamp was Lars inmiddels ook op. We smeerden even brood voor iedereen en hebben ons klaargemaakt voor vertrek. De rest moet nu (11:45) nog opstaan, dus duurt het nog zeker tot 1 uur voordat we gaan lopen. 19 kilometer naar Nikkaloktua.

Lekker doorgestoempd. Rick, B en ik gingen flink hard aan ’t begin. We vonden dat de rest teveel treuzelde, zodat we iets vroeger zijn vertrokken. Pas bij de lunchpauze –na 3,5 kilometer- kwamen we ze weer tegen. De lunch was een vrij random samenraapsel van alles wat over was: 1 broodje, sinaasappelflan en chocomel met een vleugje koffie. Ook bij de rest ging alle koffie, toetjes, havermout en muesli op. Door wederom wat getreuzel liepen we weer in 2 groepen verder. Ik liep met Niek, Rick, Lars en B. Het tempo lag hoog en m’n voeten waren kapot, godver wat was dat zwaar. Ook de rest zag af. Stefan en Niek maakten af en toe niet zo subtiele bewegingen.

Het uitzicht was in dit dal nogal vergelijkbaar met dat bij Abisko. Er waren weer bomen –berken- en het was behoorlijk vlak. Achter ons haden we nog wel een imposant uitzicht op de Kebnekaise. Onderweg waren veel meren en aan het achterste meer zat nog een kampement, compleet met Lap Dänalds, waar je rendierburgers kan halen.

Eindelijk, om 7 uur hadden we Nikkaluokta bereikt! Jeuj, toppie, we waren klaar met lopen. Na een uurtje kwamen V, Vince, Sjef en Ruud ook aan en heb ik de laatste dingen geregeld: bus, slaapplek and best: ontbijtbuffet!!! Daar kijk ik nu al naar uit. Ons avondeten was weer behoorlijk schraal: Noodles en chili con carne. Nu liggen we stiekem –eik kost het hier 40 SEK p.p- te kamperen, weltrusten.

12-8

Kut geslapen, ik voelde me zwaar pekkig, en het was ijskoud. Dus werd ik ’s nachts meerdere malen wakker. De schuine plek waar m’n tentje op stond zal ook niet hebben bijgedragen aan mijn nachtrust. Toch heb ik in totaal ca. 6 uur geslapen voordat de wekker ging, om 7 uur.

Om 8 uur stond het ontbijtbuffet klaar. En wat een buffet: voor 9,40 € konden we onbeperkt hamsteren. En dat hebben we dus ook gedaan! Zelf heb ik 2 keer brood, 2 keer muesli, 3 koffie, 2 jus ‘d orange en 1 appelsap gehaald. En vol dat ik zat!!! Er kon geen hap meer bij.

Na het eten hebben we 31’en gespeeld, een stom geluksspel waar alleen domme mensen winnen… Ik verloor natuurlijk, dus ben ik maar in Zweedse boeken gaan bladeren. Om 12:15 vertrok eindelijk de bus naar kiruna, een hobbelig ritje waar we ontgroeningsrituelen gingen bedenken voor Lars B, die ons na de zomervakantie bij de Pivo’s gaat vergezellen.

In Kiruna wilden we een hostel nemen, wat nog lastiger geregeld was dan verwacht. Na een volgeboekt hostel en een toeristenbureautripje vonden we eindelijk iets, voor 200 SEK p.p. En dat was zooooo prettig. Na m’n tas gedumpt te hebben ben ik nog ff ‘de stad’ in gedoken. Daar heb ik voor 55 euri 2 broeken gekocht. Erg prettig, want nu heb ik schone kleren. Die heb ik meteen aangedaan na m’n douche van 20 minuten. Het hostel heeft ook internet, waar ik op m’n PSP veel gebruik van heb gemaakt. Lig ik iig weer een beetje bij met mailtjes.

Het avondeten werd pizza, lekker makkelijk bij een pizzeria en toetje werd ijs bij het tentje ernaast. Nu zitten Ruud, V, Lars en Vince te pokeren en is de rest, mezelf incluis, TV te kijken, family guy en de simpsons, jeuj. Na een fantastische film met Adam Sandler (dan weet je het wel…) gingen we naar bed.

13-8

Matig geslapen, ondanks dat ik voor het eerst in 10 nachten in een bed sliep. Ach, ’t was nog altijd prettiger opstaan dan in mijn minitentje. Douchen en inpakken volgde. Ontbijt werd brood uit de supermarkt. Het zonnetje scheen (het was 21 graden) en ik was superfris, dus voelde me keigoed.

Om 11:20 ging onze bus naar het vliegveld, lekker opeengepakt met andere backpackers. Om 12:20 vertrok het vliegtuig al, maar gezien de geringe grootte van het vliegveld waren we in no-time klaar om te boarden. Dat duurde iets langer dan gepland, zodat we met ’n vertraging van ca. 15 minuten vertrokken. Op de vlucht zaten we –godzijdank!- allemaal los van elkaar, dus kon ik in alle rust PSP’en en last hebben van een peesje bij m’n lies :-S. Op airport Arlanda was het weer kut met peren, pas zeven uur na onze aankomst zou ons vliegtuig vertrekken naar Keulen (voor de idioten onder ons ‘Cologne’ is Keulen in het Engels)

De tijd hebben gedood met rondlopen, melig zijn, kaarten (ik heb het hyperuitdagende, intellectuele spel 31’en gewonnen met al m’n levens intact en 1 van de 2 potjes hartenjagen) en bij de Macdonalds vreten, te erg. Zelf heb ik ‘slechts’ 1 macflurry (met Daim, lekker) en 1 groot menu op. Maar de manager kende ons nu al zo goed dat ie ons een gratis cappuccino heeft aangeboden! Daarnet hebben we alvast ingecheckt voor onze 2e vlucht en zo gaan de naar de gate. Die vlucht verliep een stuk soepeler dan de 1e. –ik heb nu in Nederland pas doordat onze beide vluchten op vrijdag de 13e waren.- Rond 11 uur ’s avonds landden we op Keulen. En dat was zwaar klote want dan rijden er geen treinen meer naar Nederland, zucht.

14-8

Na lang wikken en wegen en discussiëren hebben we uiteindelijk besloten de trein van 3:14 te nemen die 5 uur later in Breda zou zijn. Wel met een overstap in de buurt van Keulen, een in Dusseldorf, een in Monchladenbach en een in Venlo….

Tot 3:14 hebben we rondgehangen op het vliegvel, gekaart en eten gehaald. Bijzonder genoeg was dat spotgoedkoop daar!!! Een supermarkt op het vliegveld gaf namelijk 20% korting tussen 12 en 4 ‘s nachts. En hij was sowieso al goedkoop. Je had dus serieus mensen uit Keulen die speciaal naar het vliegveld gingen midden in de nacht om boodschappen te doen! Absurd echt.

Na wat nachtelijk schranzen namen we de trein, wat echt te irritant voor woorden was, pauper bankstellen, ritjes van 30 minuten en dan weer 30 minuten wachten op de volgende trein, allemaal zatte mensen, verschrikkelijk echt. ‘Gelukkig’ deed de trein van Venlo naar Breda er 1 uur en 20 minuten over , daarin kon je in ieder geval nog een beetje slapen.

En om tien over acht waren we dan eindelijk in Breda! Voordat ik naar m’n ouders’ huis ging hebben we eerst bij de Feskens nog de foto’s samengevoegd. En zijn ze ook al online gezet!

Thuis heb ik Veerle, Bregt en Myra nog even gedag kunnen zeggen voordat ik na een lange douche flink wat slaap heb ingehaald (van 10:30 tot 4 uur ‘s middags). Nu (10 over 12) ga ik maar weer naar bedje, zodat ik morgen hopelijk bekomen ben van deze fantastische vakantie!

Zomerkamp 2011 Rowans en Sherpa’s

Op die beruchte zaterdagochtend van 9 juli om 10:00 hebben de rowans en sherpa van Scouting Driesprong uit Breda zich verzameld bij de Maalderij. Want op deze dag gingen we op kamp!
Zaterdagochtend vertrokken we richting het plaatsje Membach-Baelen, vlakbij Eupen, waar we na een lange tocht vol hindernissen waren gestrand.
Onderweg zijn we bij een tankstation nog geïnterviewd door een Limburgse radiozender die onze zangkwaliteiten op de proef stelde en onze cd’s aandachtig beluisterde, dit was erg grappig.
Bij aankomst hebben we meteen de tenten opgezet, een voor de rowans, een voor de enige Sherpa en nog een voor de begeleiding. De omgeving was erg mooi, in de bossen en naast een koud riviertje. Ook moest er een luifel komen om toch een beetje droog te zitten in geval dat het zou regenen.

De middag en avond hebben we de buurt verkend en lekker pasta gegeten. In de nacht zijn we nog ergens gedropt om vanuit daar via brandgangen terug te lopen naar het kampadres.

Zondag zijn we naar het mooie plaatsje Monschau geweest waar we vrij mochten rondlopen zonder achterna
gezeten te worden door de leiding. We hebben het oude stadje verkend en een lekkere Bratwürst gegeten.

Maandag en dinsdag hebben we de hike gelopen, dit is een lange tocht waarbij je je kleren, slaapzak enz. mee
moet zeulen. Dit was erg leuk in het beboste heuvelachtige landschap. We werden maandag in Spa gedropt en van daaruit liepen we met een kaart naar Jalhay, waar we buiten sliepen.

Onderweg naar deze plek werden we nog belaagd door de begeleiding die ons een stuiterbal wilden afpakken, hoe kinderachtig dit ook klinkt was dit erg leuk. Na wat blikvoer gegeten te hebben maandagavond, verliet de begeleiding ons en ontmoeten we een Zeeuw die erg vriendelijk overkwam, maar niet bij iedereen in de smaak viel. Toch bloeide er iets tussen onze Sherpa en de leuke Zeeuw.
Dinsdag hebben we nog wat kots op moeten ruimen van een rowan die zich te veel had volgepropt. Hierna zijn we door de regen teruggelopen en eenmaal op onze kamplocatie was een sprong in het koude riviertje wel lekker. We aten nasi en sliepen al vroeg.
Woensdag zijn we naar Aachen gegaan waar de McDonalds ons heeft verwend en de regen ons de hele dag heeft gepest.


Donderdag hebben we de hele dag gemountainbiked, dit was erg leuk! We fietsten bij het Lac de la Gileppe, een erg mooie omgeving. s ’Avonds hebben we nog lekker gebarbecued.
Tijdens het kamp hebben we ook nog een leuk spel gedaan, namelijk een afgeleide van ganzenbord en een Samson en Gert quiz.
Vrijdagochtend hebben we de tenten afgebroken en nog in het zonnetje kunnen leggen, want het heeft over heel het kamp wel drie dagen geregend.
De terugweg ging voorspoedig en eenmaal terug op het Scoutingterrein laadden we de spullen uit en gingen we nagenietend van een leuk kamp terug naar huis.
Jullie Noudje

https://www.facebook.com/media/set/?set=a.285967028187159.62591.285591661558029&type=3

High Tea

Vanavond was het erg druk op de Maalderij.

De gidsen en de kabouters hadden namelijk een gezamenlijke High tea.

Alle meiden hadden hiervoor iets lekkers meegebracht. Er was van alles: Scones, zelf gebakken cake en hartige broodjes, chocolade, belegd brood etc. Veel kleine traktaties maakten een hele grote tafel vol lekkers en de meiden hebben zich dan ook lekker tegoed gedaan aan al dat lekkers. Toen we uitgekletst waren, de magen vol waren en de thee op was hebben we buiten nog een spel gespeeld. De kabouters waren echter niet zo maar gekomen.

Elke en Tiki gingen overvliegen naar de gidsen en aan het einde van de avond was het zover. We hopen dat ook deze meiden het bij ons naar hun zin gaan hebben.

Waterballonnen

Op vrijdagavond staan de verkenners in afwachting wat er die avond gaat gebeuren.

Tafels worden naar buiten gesjouwd en op z’n kant gezet. De verkenners zien het al gebeuren, de meeste weten al wat er komen gaat.

Achterin de velden worden pallets voorzien van wcpapier en dan komen de waterballonnen tevoorschijn.

Twee groepen tegen elkaar, iedereen met een papieren sjerp om heeft een waterballon. Nu is het de bedoeling om de pallet van het andere team papierloos te gooien. Máár je mag alleen maar gooien als jouw sjerp heel is……dus iedereen stond op scherp óf achter de tafels.

En waar waterballonnen zijn, zijn géén droge shirtjes dus de gidsen waren ook al gauw nat.

We gaan weer van start!

De zomervakantie is helaas weer voorbij. Het goede nieuws is dat dit de start is van een nieuw scoutingseizoen.

Hieronder kun je zien wat de kabouters de komende tijd allemaal gaan doen.

18 augustus 2012: Nagenieten van het kamp met een kampchaosvragenspel
25 augustus 2012: Familiedag vanaf 13:00 uur tot ???
Vrijdag 31 augustus 2012: Overvliegen Elena en Marit (tussen 19:00 en 21:00 uur)kabouter-en-welp
8 september 2012: Bowlen – kunnen jullie daar gebracht en gehaald worden?
15 september 2012: Fotoverhalen 1
22 september 2012: Fotoverhalen 2
29 september 2012: Bosochtend
6 oktober 2012: Ruilspel à we verzamelen op winkelcentrum Hoge Vucht (ingang bij Emté)
13 oktober 2012: Geen opkomst ivm herfstvakantie
20 oktober 2012: Koken
27 oktober 2012: Beautyochtend
2-3 november 2012: Scoutingtechniekenweekend à info volgt
10 november 2012: Halloween-lampionnen maken àwil je vandaag een pompoen meenemen?
17 november 2012: Bosspel
24 november 2012: Hij komt, Hij komt toch wel??? (we draaien van 9:00 tot 11:00 uur)
Vrijdag 30 november 2012: Dropping (van 19:00 tot 21:00 uur, als we de weg snel genoeg terugvinden )
8 december 2012: Regioactiviteit – info volgt
15 december 2012: Codespel
22 december 2012: Geen opkomst i.v.m. kerstvakantie
29 december 2012: Geen opkomst i.v.m. kerstvakantie
5 januari 2013: 1e opkomst in 2013

Dit programma geeft een idee van wat we de komende tijd allemaal gaan doen, maar kan natuurlijk altijd wijzigen.

Mocht je een keer niet kunnen komen dan vinden we het fijn als we dat vooraf weten (o.a. i.v.m. materiaal aanschaf en spelplanning). Je kunt mailen naar: kabouters@scoutingdriesprong.nl

Scoutinggroetjes,

Linda, Loes en Monique

Zomerkamp 2012: de herrijzenis van Atlantis

We hebben een week geleefd zoals de mensen dit vroeger in Atlantis ook gedaan zouden kunnen hebben.

Dagelijks deden we een spel waarmee de kinderen een stuk kaart (voor de eind speurtocht) en schelpen konden verdienen. De schelpen konden de kinderen gebruiken om iets lekkers te kopen in de snoepwinkel. Als er op een dag voldoende schelpen verdiend waren (en dat was gelukkig altijd zo), dan verdienden de kinderen aan het einde van de dag een stuk van de landkaart. Deze stukken tezamen vormden de route naar de schat van Atlantis. Verder hebben we deze week veel Atlantiaanse dingen en vaardigheden geleerd. Zo hebben we een Atlantische godenjacht (vossenjacht) gedaan, meegedaan met de Atlantische spelen, het Atlantiaanse volkslied geleerd, de stad Atlantis nagebouwd, kleding en schilderijen gemaakt, gezwommen in het plaatelijke zwembad en natuurlijk de schat van Atlantis gevonden.

De welpen en kabouters kunnen terug kijken op een zeer geslaagde week!

Voor de foto’s:

https://www.facebook.com/media/set/?set=a.285806601536535.62551.285591661558029&type=3

https://www.facebook.com/media/set/?set=a.285811491536046.62552.285591661558029&type=3

Home

Scouting biedt kinderen en volwassenen een leuke vrijetijdsbesteding.
Voor meer informatie over Scouting Driesprong en de Maalderij kunt u de betreffende menu’s aanklikken.

Voor leden, hun ouders en geïnteresseerden is er het speltaknieuws, en ook als je nog geen lid bent ben je welkom om daar eens doorheen te kijken.
Misschien ben je hier omdat je de Maalderij wilt huren? Of je zoekt wat telefoonnummers en email-adressen? Dat kun je hier allemaal vinden.

 

Adres:

De Maalderij
Posthoorn 8
4847 TJ Breda